مروارید گوهری است که از 6000 سال پیش به عنوان زینت مورد استفاده قرار می گرفته است و در 2500 سال قبل از میلاد مسیح، تجارت مروارید طبیعی در کشور چین رونق فراوانی داشته است. در ایران باستان نیز پرورش این گوهر دارای سابقه طولانی و غنی می باشد. 

مروارید در باورها و داستان های گذشته

مروارید را از زمان های بسیار قدیم می شناخته اند. اصل آن مدتها مجهول بود برخی آن را قطرات اشک فرشتگان و پاره ای اشک ونوس می دانستند و بعضی هم آن را به مناسبت درخشش خاصی که دارد از ذرات مادی سپیده دم می پنداشتند.

مروارید چیست؟

مروارید (Pearl) گوهری است درخشان و سخت که در بدن انواعی از نرم تنان دو کفه ای به نام صدف مروارید و به ندرت توسط حلزون به وجود می آید. تصور می شود که نام آن ریشه لاتین داشته و از کلمه پرنا (Perna) نوعی صدف و یا سفارولا (Sphaerula) به معنی کروی شکل مشتق شده باشد. نوع درشت این گوهر را «دُر» نیز می گویند و دُردانه به معنی دانه مروارید است. «دُر يتيم» به نوعی گفته می شود که خودش تنها در صدف باشد.

مروارید دارای سختی 2.5 در مقیاس موس است و فرم شکستگی صدفی یا پولکی شکل و اساسا بدون کلیواژ می باشد. شكل این گوهر  اغلب نزدیک به کره است ولی به شکل های گلابی، دکمه ای و نامنظم هم دیده می شود.
​​​​​​​

مروارید چگونه درون صدف بوجود می آید؟

پیشینیان را پندار بر این بود که پیدایش سنگ دُردانه از باران است.
خقیقت این است هنگامی که یک جسم خارجی بین بدن و جبه صدف دو کفه ای آب شور (Mollusco) یا آب شیرین (Mussels) قرار گیرد، جانور کم کم ماده آهکی که به ” مادر مروارید ” (Mother Of Pearl) که نوعی کربنات کلسیوم بوده به دور آن ذره ترشح و به فرم لایه ای آراگونیت متبلور شده و به مرور زمان دانه این گوهر پدید می آید.
ماده مترشحه «ناکر» (Nacre) نامیده می شود طبقات ناکر که به مرور حول جسم خارجی را می گیرند به مرور زمان بر حجمشان افزوده می شود. ترکیب شیمیایی ناکر کربنات کلسیم و یک ماده آلی به نام کونچیولین (Conchiolin) است

پیدایش این گوهر در بدن صدف به طور طبیعی و کاملا تصادفی است و الزاما باید یک جسم خارجی وارد بدن حیوان بشود تا او به منظور دفاع ماده ناکر را حول این جسم ترشح کند. جسم خارجی می تواند ذره ای شن یا نوزاد برخی از کرم ها و یا ماده خارجی دیگری باشد که مزاحم بدن حیوان است. اگر یک دانه آن را بشکنند در وسط آن جسم خارجی را می توان دید.
مروارید پرورشی چیست؟
صیادان برای تهیه مروارید بیشتر، صدف آن را از دریا صید می کنند، و یک ذره خارجی را که معمولا شن ریزه است بين جبه و بدن آن قرار میدهند، پس از اندکی دانه دُر تشیکل میشود. آن گاه صدف را گرفته و دُردانه را از بدنش خرج می کنند. به این گونه مروارید پرورشی می گویند.

جسم خارجی در صدف مروارید چه چیزی است؟